Τα «Ημερολόγια Χαρμολύπης» αποτελούν μια σύνθεση με μυθογραφημένες ιστορίες, από την εποχή της αθωότητας, στον καιρό της κρίσης. Ιστορίες που διατρέχουν την Ελλάδα του ’60, την Μεταπολίτευση, την «Αλλαγή», την «Ελλάδα του ευρώ» και την Ελλάδα των Μνημονίων.Ένα ταξίδι που αρχίζει απ’ το Σιδηροδρομικό Σταθμό Διδυμοτείχου και τελειώνει στα Αλτιπλάνος των Ανδεων...

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Το αισιόδοξο μήνυμα μιας δεύτερης ευκαιρίας - Από την Φρόσω Χατζάκη

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα που αναπτύσσεται στο βιβλίο Τα Ημερολόγια Χαρμολύπης του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη που διάβασα πρόσφατα από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ. Ένας δάσκαλος μετά από πολλά χρόνια, συγκεντρώνει και πάλι γύρω του τους μαθητές της τάξης του '75, αναθέτοντάς τους ένα τελευταίο καθήκον.

Να γράψει ο καθένας μια μικρή ιστορία από τα χρόνια που πέρασαν και να ξανασυναντηθούν για να διαβάσει ο καθένας τη δική του. Μια έξυπνη ιδέα που συγκεντρώνει διαφορετικούς ανθρώπους και ζωές, ζωντανούς και ενδιαφέροντες, ή και λιγότερο ενδιαφέροντες, που όμως όλοι έχουν κάτι να πουν, μια παρακαταθήκη να αφήσουν. Και αυτό, χωρίς η αφήγηση να γίνεται ''διδακτική'', στοιχείο που θα αφαιρούσε από τη ζωντάνια και την ευχαρίστηση του αναγνώσματος.

Στην ουσία όλο το βιβλίο είναι μια διαδρομή που ξεκινά 40 χρόνια πριν και φτάνει στο σήμερα, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και ανέχειας και που μέσα από την προσωπική του ιστορία προσπαθεί ο καθένας να δώσει τη δική του απάντηση για το αν υπάρχει ή όχι σωτηρία, αν γίναν τα πράγματα καλώς ή αν υπήρχαν άλλες επιλογές κλπ.  Η τελευταία ιστορία καταλήγει στο αισιόδοξο συμπέρασμα, ή μάλλον επιθυμία του συγγραφέα, ότι δεν μπορεί, θα υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία που μας δίνεται για να διορθώσουμε τα λάθη μας. Δεν ξέρω! Μπορεί και να υπάρχει! Προσωπικά όμως πιστεύω ότι έχουμε μόνο μια ζωή  και μοναδικές ευκαιρίες που ή τις αρπάζουμε ή όχι, κι ότι οι επιλογές μας, μας καθορίζουν. Παρόλα αυτά δεν με ξένισε το πιο αισιόδοξο μήνυμα των Ημερολογίων Χαρμολύπης και εύχομαι να είναι όντως έτσι τα πράγματα, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν θα ήθελε μια δεύτερη ευκαιρία για να διορθώσει κάτι που, πολλές φορές επώδυνα, απεδείχθη λάθος, ίσως και μοιραίο. Και αυτό είτε πρόκειται για προσωπικές διαδρομές, όπως είναι οι μικρές ιστορίες, είτε πρόκειτααι για τη διαδρομή μιας χώρας και ενός ολόκληρου λαού, όπως και αυτή άλλωστε διαγράφεται έντονα στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη.

Φρόσω Χατζάκη 
Προϊσταμένη Κοινωνικής Υπηρεσίας
ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ Hospital Center

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου