Γράφει η Νάνσυ Καλαφάτη:
Τα "Ημερολόγια χαρμολύπης" τα διάβασα δύο φορές...
Τη μία για μένα και τη δεύτερη για να βρω τα "κλειδιά" του συγγραφέα...
ΑΨΟΓΑ τα νοήματα που χορεύουν με τις λέξεις...
Άψογος ο τρόπος με τον οποίον οι εμπειρίες ζωής και τα αποστάγματα μελέτης χρόνων ενώνονται, χωρίς να προκαλούν ύπνωση στον αναγνώστη, αλλά παρακινώντας τον να διαβάσει το βιβλίο αδιακόπτως, ώστε νάβρει "που το πάει" ο συγγραφέας...
Το πήγες στη "διδαχή" με παραδειγματα, φίλε μου Κωνσταντίνε...
ΔΕΝ εντέλεις ΤΙ πρέπει να αποφεύγουμε-ουν, αλλά αφήνεις στη λογική του καθενός από εμάς, το δικαίωμα να κρίνουμε -κατά το δοκούν- το θετικό ή το αρνητικό...
Με καλύπτει δε, εκείνο το "θρορυβώδες" σιχτίρ στα τελειωμένα, με το κατασταλαγμένο:
"Ο καθείς τα πεπραγμένα του με τα δικά του μέτρα τα κρίνει και τ΄αξιολογεί. Κι αν ακόμη ήταν μια αρμαθιά από ήττες. Σοφότερος έγινε με τόσες πληγές και πίκρες. Τουλάχιστον δοκίμασε και έχασε."
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Αλίμονο σε όσους δε δοκίμασαν εκλεκτέ μου φίλε...
Τη μία για μένα και τη δεύτερη για να βρω τα "κλειδιά" του συγγραφέα...
ΑΨΟΓΑ τα νοήματα που χορεύουν με τις λέξεις...
Άψογος ο τρόπος με τον οποίον οι εμπειρίες ζωής και τα αποστάγματα μελέτης χρόνων ενώνονται, χωρίς να προκαλούν ύπνωση στον αναγνώστη, αλλά παρακινώντας τον να διαβάσει το βιβλίο αδιακόπτως, ώστε νάβρει "που το πάει" ο συγγραφέας...
Το πήγες στη "διδαχή" με παραδειγματα, φίλε μου Κωνσταντίνε...
ΔΕΝ εντέλεις ΤΙ πρέπει να αποφεύγουμε-ουν, αλλά αφήνεις στη λογική του καθενός από εμάς, το δικαίωμα να κρίνουμε -κατά το δοκούν- το θετικό ή το αρνητικό...
Με καλύπτει δε, εκείνο το "θρορυβώδες" σιχτίρ στα τελειωμένα, με το κατασταλαγμένο:
"Ο καθείς τα πεπραγμένα του με τα δικά του μέτρα τα κρίνει και τ΄αξιολογεί. Κι αν ακόμη ήταν μια αρμαθιά από ήττες. Σοφότερος έγινε με τόσες πληγές και πίκρες. Τουλάχιστον δοκίμασε και έχασε."
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Αλίμονο σε όσους δε δοκίμασαν εκλεκτέ μου φίλε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου