Τα «Ημερολόγια Χαρμολύπης» αποτελούν μια σύνθεση με μυθογραφημένες ιστορίες, από την εποχή της αθωότητας, στον καιρό της κρίσης. Ιστορίες που διατρέχουν την Ελλάδα του ’60, την Μεταπολίτευση, την «Αλλαγή», την «Ελλάδα του ευρώ» και την Ελλάδα των Μνημονίων.Ένα ταξίδι που αρχίζει απ’ το Σιδηροδρομικό Σταθμό Διδυμοτείχου και τελειώνει στα Αλτιπλάνος των Ανδεων...

Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Ημερολογια Χαρμολύπης: Μοναδικό ανάγνωσμα!

Της Βαλέριας Σιβούδη*
Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη «Ημερολόγια Χαρμολύπης», το
οποίο διάβασα πρόσφατα αποτελεί ένα αριστούργημα.
Πραγματικά, η πλοκή, το μυθιστορηματικό ύφος, σε συνδυασμό με τα βασανιστικά ερωτήματα, καθηλώνουν τον αναγνώστη και αποτελούν τροφή για σκέψεις και προβληματισμούς.
Εξαιρετική κλιμάκωση της έντασης, ειλικρινά μοναδικό ανάγνωσμα!

Η Βαλέρια Σιβούδη είναι Φοιτήτρια Ψυχολογίας Α.Π.Θ.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ

Του Κυριάκου Λαγούρου*
«Δε γίνεται να περνάμε μόνο μια φορά απ’ αυτόν τον κόσμο. Έρχεσαι και φεύγεις τελείως απροετοίμαστος», λέει ο Αποστόλης, αγαπημένος μαθητής του δασκάλου του χωριού Ασημένιου στον Έβρο και κεντρικού προσώπου του μυθιστορήματος «Ημερολόγια Χαρμολύπης» του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη (Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ). 
Όντως αυτό αποδεικνύεται στα «Ημερολόγια Χαρμολύπης», όπου ο συγγραφέας παρουσιάζει ρεαλιστικότατα, αλλά ταυτόχρονα πολύ παραστατικά και σαγηνευτικά μέσα από τις ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων και προσωπικοτήτων, πολλές βιωματικές καταστάσεις ενός σύγχρονου ανθρώπου, τον έρωτα, τα διλήμματα, τις δυσκολίες που επιτείνει η οικονομική κρίση, επιχειρώντας ταυτόχρονα νοσταλγικές διηγήσεις από τα παιδικά και εφηβικά χρόνια.
"Ημερολόγια Χαρμολύπης": Το αισιόδοξο μήνυμα των ηρώων, αντίδοτο στη σημερινή κρίση
Γράφει ο Φίλιππος Φιλιππόπουλος*
"Λατρεύω τα διηγήματα. 
Τα προτιμώ από τις χιλιάδες σελίδες των «
saga», των «τριλογιών» ή των «τετραλογιών» και όλων αυτών των σημερινών φλύαρων επικών ιστοριών που ξεκινούν από τον προ-προ-προπάππο του ήρωα ή της ηρωίδας, διακλαδίζονται σε άπειρες ιστορίες υποηρώων και υποεποχών για να μαζεύτουν μαστόρικα ή άτεχνα στο τέλος κάποιου Χ-Ψ τόμου και να δώσουν το «επιτέλους τέλος» στον εξαντλημένο, παραζαλισμένο και τελείως πλέον αφυδατωμένο από σκέψεις και εικόνες αναγνώστη.
Θα σας κάνω λοιπόν μια παρουσίαση ενός βιβλίου διηγημάτων που δεν θα είναι ούτε αμερόληπτη, ούτε αντικειμενική, ούτε φιλολογική αλλά καθαρά συναισθηματική, όπως βγαίνει από την τρυφερότητα των Ημερολογίων χαρμολύπης του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη.