"Ημερολόγια Χαρμολύπης": 7 Οκτωβρίου στον ΙΑΝΟ της Θεσσαλονίκης

Το Ρεαλιστικό Μυθογράφημα στον κολοφώνα του

Γράφει ο Καθηγητής Νίκος Παπανικολάου*

Πόσα από τα βιβλία που έχετε διαβάσει έχουν αιχμαλωτίσει την φαντασία σας και σας «ανάγκασαν» να τα περιδιαβείτε γιατί χόρδισαν την ψυχή σας και σας συντόνισαν με συναισθήματα βαθιά παραχωμένα στην ψυχή σας; Μία, δύο; Αν σας πω πως διάβασα τα «Ημερολόγια Χαρμολύπης» του Κώστα Τριανταφυλλάκη δύο φορές να μη με πιστέψετε, γιατί τα διάβασα τρεις φορές. Το διήγημα ασκεί ιδιαίτερη έλξη αφού είναι σύντομο και συνήθως δραματικό. Ε, λοιπόν, τα διηγήματα στα «Ημερολόγια…» ευχόμουν να μην τελειώσουν, σαν τα ογκώδη μυθιστορήματα που σε καθηλώνουν με την πλοκή αλλά κυρίως με τους διαφορετικούς χαρακτήρες οι οποίοι παραμένουν μυστήριοι μέχρι το τέλος.

«Ημερολόγια Χαρμολύπης»: ταξίδι συλλογικής αυτοσυνειδησίας

Του Γεωργίου Λ. Κωνσταντόπουλου

Φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών.

Μυημένος κανείς στα Ανώτερα Μαθηματικά του Ελύτη, σε εκείνα του «Μικρού Ναυτίλου», ψηλαφεί μια μεταφυσική οντολογία: «Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια». Τα «Ημερολόγια Χαρμολύπης» του φίλου Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη είναι ακριβώς αυτό: η αέναη εναλλαγή, η ατελεύτητη πάλη μεταξύ των δυο αυτών διαμετρικά αντίθετων συναισθημάτων, που εν τέλει συνιστούν και τις απαρασάλευτες σταθερές ενός ανθρωπίνου βίου.

Ο συγγραφέας με την ψυχογραφική ικανότητά του σκιαγραφεί τις συναισθηματικές εξάρσεις και μεταπτώσεις των ηρώων αυτής της ετερόκλητης παρέας παλαιών συμμαθητών από το Διδυμότειχο υψώνοντας τη σεβάσμια και δεσπόζουσα μορφή του Δασκάλου σε ένα νοητό βάθρο, απ’ όπου ηνιοχεί τη συζήτηση, την από κοινού αναζήτηση ατομικών και συλλογικών κατασφαλίσεων και πεπρωμένων. 

«Ημερολόγια Χαρμολύπης: Ένα πλήρες ταξίδι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας!!!»

Γράφει η Ανθή Παπαγεωργίου*

«Οπως στην έννοια της χαρμολύπης, οι δύο αντίθετες καταστάσεις είναι ισότιμα μοιρασμένες, έτσι και στις ιστορίες που μας διηγείται στο βιβλίο του "Ημερολόγια Χαρμολύπης" ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης, η χαρά και η λύπη, ως φαινομενικά αντίθετα συναισθήματα, αναδύονται ξεχωριστά για να φύγουν τελικά χέρι με χέρι.

Μέσα από τις αφηγήσεις των παλαιών συμμαθητών που ξαναβρίσκονται μετά από χρόνια, ξετυλίγονται οι προσωπικές τους ιστορίες, που ενώ διαδραματίζονται σε άλλο τόπο και χρόνο, σε μέρη και εποχές που δεν είναι γνώριμα σε κάθε αναγνώστη, πολύ φιλόξενα και οικεία τον μεταφέρουν χωρίς προσπάθεια, σε αρώματα και τοπία, κάνοντάς τον συμμέτοχο σε μία Ελλάδα παράλληλη, καταγεγραμμένη στο συλλογικό μας ασυνείδητο.

Εκεί ανήκουν και τα μέρη του βιβλίου που πραγματεύονται την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, που σε επανασυνδέουν με την πραγματικότητα, ενώ για αντάλλαγμα προσφέρουν μια ορθολογιστική και ψύχραιμη καταγραφή γεγονότων για το πως φτάσαμε ως εδώ μαζί, συμμέτοχοι στο κομμάτι αυτό της οδυνηρής καθημερινότητας της χώρας.